Over Cecile

Aan de voet van de Montagne Noir ligt het idyllische dorpje Siran. Omgeven door het berglandschap en de oneindige wijnvelden, ligt het chapel en het huis van de familie Domergue bijna onzichtbaar in de omgeving. De gebouwen zijn van precies dezelfde soort grijsbeige stenen gemaakt als de rotsige grond, waardoor het geheel een bescheiden harmonie vormt met de natuur. Bij aankomst komen Picardan en Excapat, twee honden die vernoemd zijn naar de favoriete druivensoorten van de eigenaresse, al snel op je afgerend. Cecile, de mede-eigenaar van het domein, is een hartelijke jonge vrouw met een grote glimlach. Samen met haar moeder runt ze dit mooie domein. Het zijn twee echte powervrouwen, met een eigen wil en mening. Cecile ontvangt bezoekers met open armen en vertelt voluit over de wijn, want daar draait het bij haar immers om. De ruim 25 hectare aan wijngaarden zijn van een ongekende, botanische schoonheid. Dit is te danken aan het robuuste landgoed en het oeroude karakter van de velden en de omgeving, dat gekarakteriseerd wordt door kolossale, ruïne-achtige hopen grijze stenen. Volgens Cecile staan deze bergen met steen vooral gigantisch in de weg. Vroeger, aan het begin van de vorige eeuw, was het domein omgeven door een grote stenen muur. Door de vele uitbreidingen en aanpassingen aan het landschap is deze muur vervallen en is het deel uit gaan maken van het karakter van deze plek. Als je hier rondwandelt ervaar je dat de innemende rommeligheid precies de bedoeling is en perfect past binnen de visie van Cecile en haar moeder.

Cecile noemt zichzelf een echte ‘grape geek’, ofwel druiven fanaat. En dat is te merken! Een specifiek gedeelte van haar wijngaard noemt ze de Mozaïek, die haar naam te danken heeft aan de negen verschillende druivensoorten die op het relatief kleine, maar volgroeide stuk domein te vinden zijn. Elke rij is van een andere, nog moeilijker uit te spreken druivensoort. Je zal lichtelijk verbijsterd zijn over hoeveel – wellicht onbekende – druivennamen je uit haar mond hoort komen. Hier heeft ze een verklaring voor in de vorm van een onalledaags verhaal. De opa van Cecile was een bibliothecaris pur sang en tegelijk ook erg nieuwsgierig naar de rijke geschiedenis van het familielandgoed. Hij kwam erachter dat er in de verre geschriften passages stonden van niet meer gebruikte druivenrassen op het landgoed. Cecile en haar moeder hebben van deze ontdekking hun missie gemaakt en de negen druivenrassen, die dus overal in de wereld uitgestorven zijn, opnieuw geplant. Juist deze druiven hebben zij als basis gebruikt voor al hun wijnen. Zo staat in de Capitelle de Centeilles de druif Riveyrenc Gris centraal, waar nog maar één hectare in de wereld van de vinden is: bij Cecile. Onder anders hierdoor zal je van de ene bijzondere ervaring in de andere vallen zodra je haar wijnen proeft. Deze wijnen zijn gewoonweg niet te vergelijken met iets dat je ooit eerder hebt geproefd. Zelfs de sterkste wijnen met een nog robuuster karakter, zijn niet op vaten gerijpt. Dit is te wijten aan de vergeten druivensoorten, die een nieuwe complexiteit toevoegen aan de wijn. Cecile heeft een sterke visie, namelijk dat de mens ondergeschikt is aan de biodiversiteit en het microklimaat van de groene gaarden. En dit proef je terug. Mens en oeroude natuur, volledig in harmonie. Haar wijnen hebben hierdoor een ongekende smaak, die je smaakpapillen volledig in de war brengen en je een volledig nieuwe ervaring laten beleven.